Jeden dzień a może wszystko zmienić 20 rozdział

*Z perspektywy Nialla*

Chciało mi się płakać na samą myśl, że Agata teraz może całować się z Harry’m wiem, że to jest mój przyjaciel ale ja tak bardzo chciałem ją pocałować. Ale nie mogłem tego zrobić, bo przyjaźń z Harry’m jest dla mnie strasznie ważna. Podszedłem do Brooke, dziewczyna chwyciła mnie za rękę nie przeszkadzało mi to.

*Z perspektywy Agaty*

Harry objął mnie ramieniem i cały czas szeptał mi na ucho, że mnie kocha ja właśnie w tej chwili miałam mieszane uczucia gdy zobaczyłam Nialla idącego za rękę z Brooke. Postanowiłam się tym nie przejmować.

*W domu*

Poszłam do naszej sypialni zaraz po mnie ktoś wszedł do pokoju byłam pewna, że to Harry jednak po chwili przekonałam się kto to był.

-Jesteś strasznie głupia

Ty-Słucham?!

-to co słyszałaś.

Ty-Brooke dlaczego tak o mnie mówisz?

B-Jesteś głupia, bo Niall cię kocha, a ty jesteś z Harry’m czy ty nie widzisz jak on cierpi?

Ty-Ale ja nic na to nie poradzę kocham Harry’ego –przy mówieniu tych słów trochę się zawahałam.

B-Widzę, że sama nie jesteś pewna swoich uczuć.- miała rację

Ty-Nic nie wiesz

B-dobrze skoro tak mówisz to pewnie tak jest.- powiedziała i wyszła z pokoju.

*miesiąc później*

Od kilku dni ciągle wymiotuję, a na domiar złego często kłócę się z Harry’m czuję, że ten związek nie ma szans na przetrwanie. Tego dnia też się pokłóciliśmy i to dosyć ostro Harry wyszedł z hukiem z domu ja zostałam załamana w naszej sypialni. Do pokoju weszła Danielle dziewczyna widząc mnie w takim stanie momentalnie znalazła się przy mnie, przytuliła i jako jedyna nie powiedziała „wszystko będzie dobrze”. Nie siedziałam długo, bo znów zachciało mi się wymiotować szybko popędziłam do łazienki gdy skończyłam wróciłam do pokoju.

D-Agata a może ty jesteś w ciąży?

Ty-Co? To niemożliwe- byłam przerażona

D-Spokojnie kiedy wy ostatni raz.. no wiesz..

Ty-Wtedy w Paryżu

D-poczekaj pójdę do apteki – powiedziała i wyszła. W tym czasie przyszła do mnie Perrie zaczęłyśmy rozmawiać i przyszła Danielle podała mi test i kazała od razu mi go zrobić jak chciała tak zrobiłam. Wynik testu całkowicie mnie załamał. Nie chciałam nic mówić Harry’emu. Rano gdy wrócił do domu pijany zaczęłam pakować swoje rzeczy postanowiłam wrócić do mamy. Chłopak nawet nie starał się mnie zatrzymać powiedział tylko „z nami koniec” chciało mi się płakać ale wiedziałam, że muszę być twarda. Nie mogłam się teraz załamać za kilka miesięcy na świat ma przyjść nasze dziecko ale Harry nigdy się o tym nie dowie. No przynajmniej na razie. Weszłam do domu mojej mamy. Wszystko jej opowiedziałam na początku była na mnie mega zła, że w wieku 16 lat zaszłam w ciąże ale czasu już się nie cofnie. Zerwałam kontakt z chłopcami ale nie z Danielle i Perrie. Z nimi prawie codziennie się spotykam. Tego wieczoru miała przyjść do mnie Danielle. Usłyszałam dzwonek do drzwi poszłam otworzyć do była moja przyjaciółka. Poszłyśmy do mojego pokoju.

D-To o czym chciałaś porozmawiać? – spytała

Ty-Przez te kilka miesięcy gdy nie kontaktowałam się z chłopcami zrozumiałam coś bardzo ważnego.

D-A mianowicie?

Ty-Harry się nie odzywa nie cierpię aż tak ale bardziej brakuje mi Nialla.

D-Chwili chcesz mi powiedzieć…

Ty-Tak kocham Nialla- przerwałam jej.

-Wiedziałam- powiedziała

Ty-Ale jak? Skąd?

D-kochana jesteś moją przyjaciółką i to zauważyłam. Muszę ci coś powiedzieć.

Ty-Co takiego?

D-Harry znalazł sobie dziewczynę.

Ty-cieszę się. Jak ma na imię?

D-Natalia też jest z Polski.

Ty-Fajnie. – uśmiechnęłam się – Dani ale proszę cię nie mów Niallowi co do niego czuję.

D-Ale dlaczego? Chcesz cierpieć?

Ty-nie, nie chce ale tak będzie lepiej.

D-Skoro tak mówisz… - wiesz ja będę się zbierać- powiedziała po godzinnej rozmowie

Ty-Ok papa – ucałowałam ją w policzek i wyszła.

Poszłam do salonu i włączyłam jakiś film. Dwie godziny później. Siedziałam i oglądałam telewizje gdy usłyszałam dzwonek do drzwi nie chętnie z wlokłam się z kanapy i poszłam otworzyć. W życiu nie spodziewałabym się tej osoby, która stała u mnie pod drzwiami to był Niall. Wpuściłam go do środka i poszliśmy do salonu.

N-Danielle mówiła… - powiedział ale zamilkł gdy spojrzał na mój brzuch było już widać co nieco.

N-Agata ty jesteś w ciąży?

Nie chciałam odpowiadać ale wiedziałam, że muszę.

Ty-Tak niestety tak – łza spłynęła po moim policzku Niall szybko ją otarł kciukiem był tak blisko chciałam go pocałować. Spojrzał mi w oczy przybliżył się, jedną dłonią przejechał po moim policzku na co ja automatycznie się zarumieniłam, drugą ręką podniósł mój podbródek i tym samym ja też patrzyłam w jego głębokie błękitne tęczówki. Znów zbliżenie. Dotknął swoimi ustami moich. Zaczął pocałunek najpierw delikatnie czekając na moją reakcje widząc mój uśmiech zaczął pogłębiać nasz pocałunek poczułam motyle w brzuchu. On swoimi rękami objął mnie w talii i przyciągnął jeszcze bliżej siebie. Nie wiem ile trwaliśmy w tym pocałunku ale na pewno długo. To było takie cudowne uczucie już dawno się tak nie czułam. Niall miał banana na twarzy.

_________________________________________________________________________________

nw kiedy pojawi się następny rozdział... jeśli chcesz być informowany na bieżąco zostaw tutaj link do swojego fb, TT albo numer gg :)