Jeden dzień a może wszystko zmienić 16 rozdział

Wow... już tyle wyświetleń jesteście niesamowici kocham was ale moglibyście częściej komentować, bo to zachęca mnie do dalszego pisania :*

***Z perspektywy Nialla w tym samym czasie***

Agata wyjechała nie jestem na nią zły. Nie chce też na nią naciskać wiem, że do mnie też coś czuje ale uczucie do Harry’ego jest silniejsze rozumiem ją. Mam nadzieje, że będą szczęśliwi takie oraz inne myśli chodziły mi po głowię. Zrobiłem się głodny postanowiłem iść do Nando’s. Nie było wolnych miejsc więc byłem zmuszony dosiąść się do kogoś. Było tylko jedno wolne miejsce koło jakiejś dziewczyny.

N- Hej mógłbym się dosiąść? Nie ma wolnych stolików- zapytałem

-hej jasne siadaj- poklepała miejsce obok siebie, ja jednak usiadłem naprzeciwko kochałem Agatę i nie chciałem robić jakiejś nadziei tej dziewczynie czy coś.

N- Jestem Niall

-Ja jestem Brooke

N-Miło mi cię poznać Brooke

B- Mi również. Chwila czy ty nie jesteś z One Direction?             

N-Tak jestem, a ty jesteś fanką?

B-Tak i to wielką.

N-To dziwne

B-dlaczego?

N-Bo prawie wszystkie fanki krzyczą na nasz widok chociaż w sumie Agata tak nie robiła.

B-Agata?.... A chwila czy to nie jest dziewczyna Harry’ego?

N-Tak –posmutniałem trochę ale na całe szczęście Brooke tego nie zauważyła

N-czym się interesujesz?

B-Moją pasją jest fotografowanie

N-Super. Pokażesz mi jakieś twoje zdjęcia?

B-Z chęcią tylko nie mam żadnych przy sobie.

N-szkoda

B-Ale jeśli chcesz możemy iść do mnie i ci je pokaże

N-Dobrze

Wstaliśmy i ruszyliśmy w kierunku mieszkania Brooke. Po drodze dużo rozmawialiśmy okazała się być bardzo miła. Mieliśmy wspólne tematy. Weszliśmy do jej domu, zaprowadziła mnie do salonu, a sama gdzieś poszła. Po chwili wróciła

B-Tu masz kilka moich zdjęć- powiedziała podając mi kilka zdjęć

N-Brooke one są bardzo dobre

B-Dzięki jak będę starsza to będą jeszcze lepsze- zaśmiała się

N-Wiem, że nie powinienem o to pytać ale ile masz lat?

 B- ja mam 16

N-To tyle co Agata

B-Naprawdę?

N-tak

B-Z chęcią bym ją poznała

N- Tylko ich jak na razie nie ma.

B- A gdzie są?

N-Wiesz…

B-Niall nikomu nie powiem

N-Oj no dobrze… oni… są… w Paryżu- jąkałem się, bo nie chciałem aby ktoś o tym się dowiedział

B-Harry zabrał ją do Paryża? Jej jakie to romantyczne aż jej zazdroszczę

N-Ja tam wolałbym żeby Agata nigdzie z nim nie jechała- nie wiem dlaczego to powiedziałem nie pomyślałem jakie to może mieć skutki ale w towarzystwie Brooke…. Cóż czułem, że mogę jej o wszystkim powiedzieć

B-Niall co się stało?

N- Wiesz.. no… bo… ja…ten…

B-Powiedz to w końcu.

N-Ja ją kocham. Uff na reszcie to z siebie wydusiłem

B-Kochasz dziewczynę Harry’ego?- zapytała z niedowierzaniem

N-Tak jestem w niej zakochany po uszy… Brooke proszę cię pomóż mi co ja mam zrobić?

B- Ja nie wiem najlepiej będzie jeśli o niej zapomnisz.

N-Jak mam to zrobić?

B-Nie wiem może zakochaj się w kimś innym?

Nie wiedziałem co powiedzieć trochę mnie zszokowała tą odpowiedzią.

N-Ale to jest niemożliwe jak na razie.

B-Skoro tak mówisz.

N-Wiesz ja muszę lecieć podasz mi swój numer?

B-Jasne

Podałem jej mój telefon, a ona zapisała mi swój numer. Pożegnałem się z Brooke i poszedłem.

*Z perspektywy Harry’ego*

Gdy obudziłem się rano ujrzałem wtuloną we mnie Agatę przypomniałem sobie wczorajszy wieczór było niesamowicie kocham ją pomimo wszystkiego nawet nie jestem zły, że całowała się Niallem ja też nie byłem bez winy gdybym nie pozwolił Jessice by mnie pocałowała nic by się nie stało. Postanowiłem przygotować śniadanie dla mojej piękności ostrożnie tak by jej nie obudzić wstałem i poszedłem do kuchni i zabrałem się za szykowanie śniadania.